Voor mijn beeldend werk laat ik mij leiden door het vaak onopgemerkte verloop van de dingen. Zoals een groeiproces van een plant, ophopingen en resten van ooit belangrijke verhalen op papier, de snelheid van onze voertuigen, de door de mens gebouwde ruimten en constructies die weer uiteen vallen. De tijd brengt een constante spanning tussen verandering en de menselijke neiging tot het vasthouden aan wat was.
Ik zie in de door mensenhanden gevormde wereld een momentopname van een transformatie met daarin de wisselwerking tussen natuur en de menselijke ‘natuur’. Het zijn processen die zowel in de maatschappij, in onze psyche, als in de natuur plaats vinden. De eeuwige zoektocht van de mens naar een balans tussen het kunstmatige en het natuurlijke, het najagen en het loslaten, het verstand en het gevoel zie ik als processen waarin groei en verval de basis vormen.
De technologische vooruitgang waarin globalisering, virtualisering en kunstmatige aanpassingen aan ons lichaam plaats vinden, verandert de mens in hoe hij naar zijn wereld en zichzelf kijkt. De mens wordt hierdoor telkens opnieuw gedwongen om te zoeken naar wat het betekend om een mens te zijn. Naar wat voelt als zijn eigen ‘natuur’.
In die constante veranderingen vind veroudering en vernieuwing plaats, kunnen delen van onze geestelijke en fysieke wereld nog in ontwikkeling zijn en andere delen al weer van ons vervreemden en worden vergeten. Om mij heen kan ik alles bekijken op een bepaalde plek in dat proces van opbouw tot afbraak.
Ik zie hierin de schoonheid, de kracht en kwetsbaarheid van de mens. Ik ervaar een gevoel van ontzag voor de natuur en de dynamieken, patronen en processen die hiermee samen gaan. Als ik op deze processen focus, is het alsof ik de essentie in het alledaagse zie en als het ware de mechanieken zie die het menselijk bestaan aandrijven en beïnvloeden.
Deze manier van kijken naar de wereld vertaal ik naar sculpturen, installaties, foto’s en animatiefilms. De kunstwerken tonen alledaags aandoende plekken en zijn architectonisch en landschappelijk van aard. Soms in meer tot de essentie teruggebrachte en gestileerde vormen. Ze zijn verstild en lijken zich te hebben onttrokken aan de drukte van de dag, alsof ze daardoor intensiever tot uiting komen in dat proces van groei, verandering en verval.
De keuze voor de techniek van een bepaald kunstwerk laat ik afhangen van hetgeen ik wil laten zien. Zo maak ik gebruik van animatietechnieken om de dimensie tijd en daarmee de veranderlijkheid te kunnen tonen. Andere werken, zoals foto’s en sculpturen staan juist stil op een bepaald punt in een transformatie of beweging. Door de verbeelding of het vastleggen van licht, perspectieven of ruimtelijkheid wil ik de beeldelementen als het ware stollen in hun verstilde transformatie. Alsof ze balanceren op een kantelpunt, als de stilte voorafgaand aan een nieuwe dynamiek.
Ik wil dat mensen mijn kunstwerken ondergaan en er doorheen dwalen om te ervaren dat niets stilstaat. Ik nodig de kijker via mijn werk uit om zich over te geven aan het gevoelige en het wonderlijke van het veranderlijke. Ik wil laten zien dat de hoedanigheid van tijd en ruimte, de kaders waarbinnen veranderlijkheid zich af kan spelen, afhangt van de manier waarop je hier naar kijkt.
Elise van der Linden
Aangepast in juli 2019